واقعیت  مقاومت 

در تصویرسازی غرب، مقاومت به مثابه جریانی است که به صورت ذاتی و اکتسابی دارای هزینه بوده و هرفرد یا سازمان یا ملتی خود را در بطن آن تعریف کند، ناچار به پرداخت آن هزینه خواهد شد! غرب در مقابل، تضمین امنیت پایدار و رفاه عمومی را در گروی سرسپردگی ملتها به آن سوی مرزها قلمداد می کنند. از زمان شکل گیری جبهه مقاومت در منطقه غرب آسیا که نقطه اوج آن  پیروزی انقلاب اسلامی ایران بود، این تصویرسازی کاذب ادامه داشته و جزئی از جنگ ترکیبی دشمنان علیه ملتهای آگاه در منطقه و جهان محسوب می شود. 

با این حال، غرب در صدد تمرکززدایی افکار عمومی از پویایی مقاومت و تاثیر آن در ارتقای امنیت منطقه ای و متعاقبا رفاه عمومی می باشد. صورتبندی این ارتباط چندان دشوار نیست: زمانی که دشمنان در برابر یک ساختار قدرتمند و اصیل احساس ضعف کنند، ناچار به عقب نشینی در برابر آن و ترسیم راهبردهای جایگزین در تقابل یا حتی تعامل اجباری با آن خواهند شد.این تجربه ایست که نظام بین الملل پس از جنگ جهانی دوم بارها با آن مواجه شده است.جایی که غرب نتواند استراتژی فشار حداکثری خود علیه کشورها را اعمال کند یا با مقاومتی همه جانبه و موثر مواجه گردد، ناگزیر به عقب نشینی شده و اتفاقا هر کجا حکومت یا ملتی یا ضعیف ، سازشکار و متزلزل ببیند ، پس از استفاده لازم از آن بلافاصله پایان تاریخ مصرف جریان وابسته، پایانش را به دست خود رقم می زند.

گفتمان مقاومت مولد فرصت و امنیت و متعاقبا متضمن رفاه ملتهایی است که با استقلال و عزت خود، زیر بارگفتمان سازش و جریان سلطه نمی روند. بی دلیل نیست که مقاومت حتی با وجود فقدان برخی رهبران موثر و شهید خود، به حرکت رو به رشد خود ادامه می دهد. به عنوان مثال در کشور لبنان، پس از شهادت سیدعباس موسوی نه‌تنها حزب‌الله از بین نرفت بلکه شهید سیدحسن نصرالله جایگزین ایشان شد و در این سه دهه علاوه بر اینکه تاکتیک‌های رژیم اشغالگر قدس علیه لبنان خنثی شد بلکه اهداف کلان و استراتژی‌های مشترک واشنگتن و تل‌آویو را هم به چالش کشیدند.اکنون نیز پس از شهادت سید مقاومت، جبهه مقاومت به حرکت رو به جلو و موثر خود در لبنان و منطقه ادامه می دهد. این قاعده در خصوص دیگر جریانهای مقاومت نیز صادق است.این همان واقعیت مقاومت است که دشمن در نهایت با هیچ تصویری نمی توان آن را جایگزین سازد....